استفاده از ماهواره در تمامی زمینه های زندگی نوجوانان و جوانان تاثیرات شگرف و عمیقی بر جای می گذارد، نوجوانان با تماشای برنامه هایی که با دانسته های مذهبی و دینی شان تفاوت دارد دچار نوعی تعارض بین فرهنگی شده و همین تعارض ها سرچشمه بسیاری از کشمکش های درونی، اضطراب و درگیری ها با پدر و مادرها یا اولیای مدرسه می شود.
نوجوانانی که به دلیل کشش بالقوه برنامه های ماهواره به طرف آنها گرایش پیدامی کنند، اگر جایگزینی مناسب به آنها پیشنهاد نشود روز به روز بر گرایش آنها به برنامه های بدون فیلتر و مضر ماهواره افزوده می شود.
به نظر می رسد یکی از علت های رشد ماهواره و برخی از سریال های آن در میان خانواده های ایرانی ضعف درونی رسانه های داخلی در تامین نیاز ها و خواسته های مخاطبان باشد.
به راستی رسانه ملی ما تا چه اندازه نیاز ها و سلایق مخاطبان خودرا می شناسد؟ و تا چه اندازه در راستای برآورده کردن این نیاز ها و مطالبات عمل کرده و توانسته برنامه های مردم پسند را به جامعه ارائه دهد؟
به نظر می رسد ضعف رسانه ملی یکی از علل گرایش به ماهواره و به خصوص سریال های آن باشد.
برخی از نظر سنجی ها نشان می دهد هر گاه رسانه ملی برنامه ها و سریال های زیبا و جذاب و مردم پسندی را پخش می کند در آن ساعات میزان استفاده از ماهواره کاهش پیدا می کند.این موضوع نشان می دهد که مردم بر اساس سلایق خود تصمیم می گیرند.
امروز باید ببینیم که قدرت ما در برابر ماهواره تا چه اندازه است.به طور مثال در حوزه جوان و نوجوان(که جزء اقشار آسیب پذیر در استفاده از ماهواره هستند) تا چه اندازه قدرت رقابت با برنامه های ماهواره ای را داریم؟رسانه ملی در این حوزه چه برنامه های جذاب و دیدنی تهیه کرده است؟
مردم ایران عموما از صدا و سیما شادی، جذابیت و فرح می خواهند که می توان از تماشای کارتون تام و جری توسط تمام اعضای خانواده و برخی سریال های تلوزیونی که گه گاهی پخش می شود به آن پی برد که اگر این برنامه ها تامین نشود مخاطب به سمت برنامه های مخرب
ماهواره ای سوق پیدا می کند.یک زن، مرد یا دانشجو و دانش آموز که به علتی چند روز تعطیل در خانه است برای اینکه دلگیری و خستگی اش را از راه تماشای تلویزیون برطرف کند باید کدام شبکه را مشاهده کند؟ بدیهی است اگر تمام روزهای تعطیل را هم کانال عوض کند
نمی تواند برنامه یا فیلم دلخواهش را پیدا کند در حالی که از طریق ماهواره این کار محقق می شود و این یک آسیب است.
ما همواره در بحث ماهواره به گفتن اینکه ماهواره بد است اکتفا کرده ایم اما هیچ تلاشی نکردیم که یک جایگزین مناسب ارائه دهیم. قبول داریم که برنامه های ماهواره اغلب مخرب است، اما آیا واقعا رسانه جایگزین ما که صدا و سیما است با آن بودجه میلیاردی و دستگاه عریض و طویل توانسته است برنامه هایی ارائه دهد که جایگزین ماهواره باشد؟ پاسخ کاملاواضح است خیر.
پس تا زمانی که ما تنها به بیان این نکته بپردازیم که فلان مطلب بد است و اقدامی برای خلق یک جایگزین مناسب نکنیم وضعمان تغییر نمی کند.در مورد ماهواره هم همین موضوع صادق است تا زمانی که رسانه ملی ما نتواند برنامه های جذاب و متنوع تولید کند کماکان شاهد افزایش استفاده از ماهواره هستیم و خواهیم بود حتی اگر همه جا را پر کنیم که ماهواراه آتش است.
منبع:http://antisat.ir
